en nog wat fotootjes van Bolivië... :-)

Bolivia

Na het bezichtigen van de kersverse meteoorkrater in Peru, steken we de grens met Bolivië over in Desaguadero. Oepsie zeg, de Boliviaanse kant van het Titicacameer ziet er veel knapper uit! Na een paar uurtjes bussen verwelkomt La Paz ons met veel volk, gezellige drukte, vrouwen met bolhoedjes, steile straatjes waarvan ge naar adem gaat happen en lekkere salteñas!
Op 8 november wonen we ons eerste ´fiesta´ bij in Bolivië, la fiesta de las ñititas.
Gekke bende hier, die Bolivianen! Elke zichzelf respecterende familie komt naar het kerkhof afzakken om de mis bij te wonen. Per familie draagt een uitverkorene een kartonnen doos, plastiekzak of voor de meer begunstigden een houten of glazen kastje met een mensenschedel in... De schedels representeren overleden familieleden en worden geacht geluk te brengen voor de familie, mits voldoende aandacht aan hen geschonken wordt. De schedels worden gewijd in de viering en worden door iedereen aanwezig flink in de watten gelegd; bloemblaadjes worden kwistig gestrooid, de schedels krijgen handenvol coco-blaadjes, koekjes, broodjes, bloemenkransen over zich heen. Sommige schedels worden vereerd met een fleurig hoedje, een nieuwe zonnebril of ze krijgen een stel sigaretten tussen de tanden. Tja ;-)!
Ondertussen heerst er op het kerkhof een vrolijke stemming van een braderij, speelt de fanfare vol overtuiging tot de schedels en paffen de vrouwen rinkenavaan sigaretten, samen met hun schedels;-). ´t Is een aparte bedoening!
Vermits wij ook kaarskes en broodjes in ons pollen geduwd kregen, die we dan met ´t nodige respect aan een paar schedels hebben uitgedeeld, denken we de ´t komende jaartje ons geluk verzekerd te hebben ;-)!















De muziekinstrumenten zijn hier ook nogal ´loco´! Wat te denken van een gordeldier-ratelaar of een schildpad-gitaar... Oefoef! We zijn benieuwd wat we hier nog allemaal tegen gaan komen !

Nog wat fotootjes Peru

Een paar extra indrukken van Peru, ´t is er knap!
Het stadje Arequipa, dat overschaduwd wordt door de vulkaan Misti, waar een perfect bewaarde mummie opgeborgen ligt en waar het leven bolt op het ritme van een ongenadige zon.
De Colca-trekking, door de tweede diepste canyon van de wereld... De condors vliegen er rond je oren en het leven gaat er fleurig zijn gangetje.
Kids in de processie van ´t school in Cabanaconde.
Indrukwekkende Inca-ruínes in Tipón en Pisac.
Gebraden (en vooraf platgereden, denken we, aan de vorm te zien!) cavia-specialiteit in plaatselijk restaurantje.
Cis uit de bol tijdens het rondsnollen bij de kersverse meteoorkrater aan het Titicacameer.

Peru

Midden van de nacht aangekomen in Lima, en al in de taxi naar ons hostel voelen we ons uitgelaten en valt er een blokje van ons schouders: we zien vrolijke jeugd feesten op ´t straat, de stad bruist er ook ´s nachts nog op los, en er blijken terraskes te zijn, de politie patrouilleert ook ´s nachts in de straten... Dit hebben we gemist in Venezuela, waar grote steden ´s nachts te gevaarlijk zijn, het volk achter gesloten deuren feest, en de politie ver te zoeken is na zonsondergang. Herwonnen vrijheid, joepie! Als dat maar goed afloopt... :-)

In Lima vindt het vrolijke wederzien plaats tussen de maten C&C en tia Tine, getuige de foto´s. Al is Cas dan wat aangedaan van het baardige uitzicht van Cis... een mens zou voor minder een donkere zonnebril opzetten. We klinken op het goeie nieuws en toffe kadootjes vanuit België met een goeie Pisco Sour!

Drie goeie eters bijeen: in Lima start onze twee weken durende culinaire (of misschien beter boeffers-) tocht door Peru, smikkelen van cebiche, lomo saltado, veel avocado en ondertussen ook al Guinees biggetje-knorknor. Maar voor de rest hebben we samen ook nog wel een paar andere katjes gegeseld (opgelet met de Spaanse vertaling, Cas :-)!

Dus Gaz geben!! De eerste stop is Cusco, de oude hoofdstad van de Inca´s in de bergen. Mondelinge overlevering in ´t Quechuaans verhaalt dat de eerste Inca, Manco Capac, de zoon van de zonnegod (Inti), Cusco heeft gesticht rond 1100 na Christus. Vanuit Cusco breidde het rijk snel uit tot in Colombia en Chili, indrukwekkend!
Zeker als je weet dat de Inca´s wel knap textiel, keramiek, architectuur en metaalsmeedwerk ontwikkelden,maar nooit het wiel, schrift of rondbogen ontdekten. Eveneens ontstellend is dat de Spaanse conquistador Francisco Pizarro met slechts een handvol volk dit enorme rijk wist te veroveren. Dit dankzij een goeie timing: burgeroorlog en ziekte-epidemie. De Spanjaarden brachten stalen zwaarden, schilden, vuurwapens en paarden met zich mee. Naar ´t schijnt mislukte de opstand van zo´n 100 000 tot 200 000 Inca´s tegen 190 Spanjaarden en een 80 paarden grandioos, en kwam Peru volledig in de handen van de Spanjaarden. Tjonge. De volledige bijna-socialistische Inca-maatschappij ging ten onder, en het gebruik van gemeenschapswerk werd door de Spanjaarden uitgebuit in mijnbouw. Vervolgens daalde de bevolking van 7 miljoen naar 1,8 miljoen door ziekte, oorlog, uitbuiting enzomeer. Enkel ruïnes blijven over, en de valleien rond Cusco herbergen heel wat pareltjes. Je proberen voor te stellen hoe deze steden er in hun glorietijd hebben uitgezien, bezorgt je kippevel... en veel bedenkingen over de aard van het mensenbeestje.










Nu we in de buurt zijn, moeten we zeker Machu Picchu bezoeken, en niks beter dan ernaartoe te stappen. We vertrekken op de 5-daagse Salkantay-trip, genieten onderweg van spectaculaire Andes-landschappen, de kleurrijke bevolking, smullen passievruchten recht van de boom in de valleien, drinken coca-thee, en broebelen in warmwaterbronnen.










Het culturele hoogtepunt was de schranspartij op dag 4, eu nee, we bedoelen Machu Picchu!
De naadloos aansluitende stenen die ooit tempels en straten hebben gevormd, de ligging, de verloren historiek... Formidastisch!
















Na deze fijne trip verkennen we andere culinaire hoekjes van Cusco... en genieten natuurlijk van de Inca-straatjes, de Spaanse architectuur, de musea en de kleurrijke winkeltjes! ´s Avonds relaxen we met een glaasje lekkers op de tonen van het magistrale "El Condor pasa" ;-).









We sluiten de twee weken samen met Cas af in Ollantaytanbo, een stadje dat sinds de Inca-tijd bewoond is. Het stratenplan is echt InCasiaans, de waterleidingen nog intact en de terrassen worden nog gebruikt voor maïsteelt. We laten ons verbazen door de vele traditioneel geklede inwoners, de ruïnes en ´t landschap natuurlijk!










Ondertussen smeden we vervolgplannen, kicken we af van het vele eten en kriebelt het alvast om terug de bergen in te duiken! Wordt vervolgd...