Van 15 februari tot en met 15 maart bezochten we het fascinerende Iran, land der oude Perzen, moskeeën, woestijn, bergen en vooral met zijn vriendelijke mensen.
Dat Iran veel verrassingen in petto zou hebben, werd al duidelijk op de vlucht Istanbul-Teheran: de quasi uitsluitend mannelijke lading werd gevlogen door-jawel- een vrouwelijke pilote!Welkom in Iran! En hups, daar gingen onze eerste (bevooroordeelde) verwachtingen!
Vlak voor het landen drapeerden de drie vrouwelijke passagiers koket een sjaaltje over de dikke haardos. We waren best verbaasd (al vechtend om de verplichte hoofddoek zedelijk over mijn piekerig staartje te binden) over al die vrouwelijke non-sjal/chal-ance! Oh, conservatieve ik, die mijn sjaal had vastgespeld onder de kinnebak! Dit resulteerde in strenge blikken van Iraniers van allerlei pluimage en vragen waarom ik zo conservatief gekleed ging. Toen een oude bompa op de fiets ons bijna van het voetpad reed om zich even te informeren over dat conservatieve hoofddeksel van me, ben ik dus ook maar de kokettere toer opgegaan!
Hiermee is dus ineens een nieuwe invalshoek op de hoofddoek gegeven: hippe Iraanse dames toveren ponies, kuiven, krollen en staartjes vanonder het dikwijls kleurrijke doekje, wat het geheel meer iets frivools geeft, jawel, dat kan dus ook. Joepie, welkom in Iran tussen de inventieve tienermeisjes en fel opgemaakte dames!
Een ander onmiddellijk opvallend Iraans gegeven is het verkeer.
Dat verkeer valt best mee, om 4 uur 's morgens. Maar oeps, rond de zessen veranderen de brede lanen van Teheran in een compleet onontwarbare verkeerschaos. De "Iraanse" verkeersregels dragen hiertoe lichtjes bij. Vergeet onze regels, vergeet futiliteiten zoals rode lichten, volle lijnen, enkele richtingsborden, rechtsom gaan op ronde punten, stoppen voor voetgangers, het niet omverrijden van agenten, vergeet vooral defensief rijden. Hier gelden de regels van de jungle: Werp je als automobilist vol doodsverachting in de chaos en probeer de gewenste richting aan te houden. Alle truken zijn toegestaan zoals pas-afsnijden (we denken een nationale hobby), toeterend spookrijden, botsen zonder met de ogen te knipperen. Je kan Iraniers ervan verdenken een rustig uitgaansleven te hebben, maar niet van een leven-zonder-opwinding! Laat je de eerste dagen ook niet charmeren door netjes gesluierde dames achter het stuur, eens de PK's gestart, veranderen ook zij in rijdende zotten.Soit, genoeg gezeverd over hoofddoeken en de 'thrills' van het verkeer, wat Iran zo speciaal maakt, wat absoluut een onvergetelijke indruk nalaat, is de Iraanse bevolking.
Nog nooit reisden we door een land waar de mensen zo gastvrij, behulpzaam, nieuwsgierig en vooral ontwapenend zijn. Ook wars van het alom bekende cynisme, wat een verademing!
Nergens voelden we ons al zo veilig als in Iran, eigenlijk vertroeteld van dag tot dag.
We kunnen honderden voorbeelden geven van hartverwarmende gastvrijheid die we genoten tijdens onze maand Iran, waar te beginnen? De vele invitaties om de avond samen door te brengen, de actieve huismoeders die zomaar een maaltijd voor je klaartoveren, uitnodigingen om te blijven overnachten, de oude dame die speciaal terug naar de moskee komt lopen om ons een portie versgebakken pannekoeken in de hand te duwen, de vrolijke kerel die ons rondrijdt met zijn auto op zoek naar een hostel (die we verkeerdelijk voor taxi hadden aanzien), de buschauffeur die zijn bus laat wachten om te zien of we een slaapplaats bemachtigen in de beoogde plaats... Gewoon over straat lopen of een bezoekje aan de moskee leidt ongetwijfeld tot een gezellige babbel, hulp als je die zou kunnen gebruiken, een hapje of een bed.
Heel verrassend is de voelbare drive die de gewone man/vrouw in de straat heeft om te streven naar meer persoonlijke vrijheid. Islam is overal aanwezig maar minder dan we verwacht hadden. Naar religieus conservatisme is het flink zoeken geblazen! Moskeeen zitten niet vol, mensen willen vooruit, willen verandering, en liefst snel maar zonder zever!
De vele gesprekken die we voerden met open-minded mensen maakten dat we steeds meer affectie gingen voelen voor Iraniers. Open-minded tegenover andere religies (wist je dat het openlijk praktizeren van Christendom, Jodendom, Hindoeisme en Zoroastrisme kan in Iran?), tegenover andere nationaliteiten (wist je dat er een paar miljoen immigranten/vluchtelingen wonen, een mix van Irakezen, Koerden, Afghanen, Pakistanen,...), tegenover andere gebruiken (geen probleem, wij met onze gekke Westerse gewoonten en stoere vrouwmensen). Grappend worden zowel Bush als eigen regering op de korrel genomen, we hebben echter geen enkele keer een slecht woord over de Amerikaanse bevolking gehoord (dat zegt iets over het relativeringsvermogen van deze grappenmakers!). Er wordt flink gediscussieerd over het nucleaire programma, over chadors, de waterpijpregeling en de Iraanse voetballers bij Anderlecht!Iraniers reizen erg veel in eigen land, maar daarbuiten is best moeilijk voor hen. Iedereen is dus erg nieuwsgierig naar "de rest van de wereld". Dat levert erg veel vragen op over het Westen en dikwijls ontwapenende gesprekken (soms hebben ze een veel te rooskleurig beeld).
Iran charmeerde ons door de manier waarop oude tradities wonderwel worden verweven met het streven naar moderniteit. Jonge tienergasten die lol zitten te maken op het tapijt achter een tasje thee, hippe kledij onder de halflange jassen van de heupwiegende meisjes, de modernste GSM-snufjes worden geshowd aan de maten tijdens het lurken aan een gezamelijke waterpijp.Anderzijds vragen jonge mama's in lange zwarte chadors je een keertje te mailen, en word je uitgenodigd ten huize van een Iraanse familie, dan blijkt er onder diezelfde chador -geheel onvermoed- moderne kapsels en pittige decolletes te zitten.
Thuis is trouwens prive, en gelden geen regels tenzij de huisregels. Wij ondervonden geen erg strikte scheiding van de sexen thuis, afhankelijk van de stad wel meer of minder in het straatbeeld. In de bus zit je gescheiden, maar-erg Iraans- in de slaaptrein liggen mannen en vrouwen gezellig samen in dezelfde coupe (erg hete coupe trouwens, dat is ook erg Iraans!).
We kunnen nog lang doorgaan over de fijne contacten met hippe tieners, hardrockende studentes en vrolijke bompa's... Ons beste advies is: ga en wees er welkom!
Buiten deze plezante ervaring met de Iraniers zelf, is Iran ook een must voor elke geschiedenis-freak! De oudste archeologische sites dateren van het 7de millennium voor Christus!
Persepolis vonden we de absolute topper, maar er zijn veel andere pareltjes te vinden: Esfahan, gezellig Shiraz, dromerig Yazd, Choqa Zambil, Takht-e-Soleiman,... Het zou zonde zijn om er rap over te gaan, we vonden deze plaatsen zo boeiend dat er een eigen webpagina aan gewijd zou moeten worden. (humhum, die is er nog niet. Maar je kan je misschien verlekkeren op volgende links: https://webmail.ua.ac.be/exchweb/bin/redir.asp?URL=http://www.iranchamber.com/cities/iranian_cities.php; https://webmail.ua.ac.be/exchweb/bin/redir.asp?URL=http://destinationiran.com/UNESC0_List.htm).
De mensen, de knappe sites, maar zeker ook het hoge gehalte aan sfeer a la sprookje van 1001-nacht lokt in Iran.
Theehuizen (zonder theelepel :-)! Dat is onderdeel van het te ontdekken sprookje: hoe mengen de Iraniers in 's hemelsnaam gloeiend hete thee en suiker zonder lepel? ;-)Surprise... Maar neem als Westerling toch maar best dat theelepeltje mee!), heerlijk geurende waterpijpen, bazaars vol gezellige drukte om uren in verloren te lopen (hebben we ook gedaan), al dan niet vliegende tapijten, heerlijke gebakjes, gezonde nootjes en rozijnensnoep, milieuvriendelijke badgirs, eindeloze woestijnlandschappen, bergen als fata morgana's, ...
Tel dat op bij mysterieuze kruiden, waanzinnige yoghurt, rozenwater en safraan, en de dagelijkse kebab en wie weet, heb je wel een idee voor je volgende reisbestemming...?
Wij hebben in ieder geval een maand hard genoten in Iran, dat veel eigenheid en cultuur behouden heeft. Rondreizen in dit land van 1001 gekke chauffeurs, willen we beide unaniem :-) als onze beste totale reiservaring bestempelen!
Merci aan alle Iraniers die we tegenkwamen op onze reis!
Tine en Cis
PS Onze 'goeie' foto's liggen thuis, dus die komen pas over een jaartje op de site.
