Venezuela

Venezuela!
Dat is andere koek dan Chili of Oceanië!
Het eerste wat opvalt zijn de rondborstige chica´s en het enorme succes van pushup bh´s! Zelfs de paspoppen in de etalage zijn naar onze normen, wów, wel héél goed voorzien. Het cup-alfabet begint hier met de letter E, en het plaatselijke woordenboek vermeldt de term ¨knalborst¨. Idem dito voor de alom tegenwoordige steekkontjes. ´t Is hier zwaar werk om alles goed te bekijken voor de mmh, mannelijke reispartner! :-)

Na bijslapen en wat bekomen bij nuestro amigo Antonio in Carácas, verkennen we de stad en leren we bij over Venezuela, olie, arepa´s, Chavez en veiligheid. Het oude stadscentrum is erg klein, maar gezellig. Overal vinden we pleintjes toegewijd aan de nationale held Bolívar of meneer Antonio José de Sucre, die- onwaarschijnlijk maar waar- Belgische roots heeft! Deze Henegouwer speelde een belangrijke rol in de bevrijding van de Latijns-Amerikaanse landen, over BV´s, eu BB´s gesproken!

Na deze introductie, belanden we in het universiteitsstadje Mérida.
Fijn! Op heldere dagen zien we de bergtoppen pieken, tot 4700 m hoog! Een dagelijkse stortbui spoelt het stadje schoon en alles ziet er kraaknetjes uit. De huizen zijn fel gekleurd en de auto´s zorgen voor een extra exotisch tintje, k(n)arren van vorige eeuw, met bouwjaar 1951 en zo, dat rijdt hier met het nodige geknal rond. Bij ons zou je er een fortuin voor betalen!

Er zijn een paar scholen waar je 4 uur Spaanse les per dag kan nemen, joepie! Eindelijk! We vliegen er maar meteen in en logeren een weekje apart bij familie om een echt Spaans bad te nemen.
Dat bad is de moeite en we grinniken wat af tijdens ons dagelijks weerzien in de les!
In ´t weekend trekken we de bergen of het stadje in. Vanuit Mérida vertrekt de hoogste kabelbaan van de wereld, wij erop natuurlijk! Dat gaat van tropisch bos, over mistwoud, naar bloemenweiden en tenslotte sneeuw. Nog intrigerender zijn de Venezolanen die uit de bol gaan in die sneeuw, vermits ze dat goedje niet kennen! Lollig!
Daarna zijn we in een posada beland, logies bij een familie, en de vrolijke mamie des huizes bakt heerlijke cachapas en brouwt batidos om duimen en vingers af te likken. We vallen weer niet af...
´t Is ook niet moeilijk, met zo´n fruit. Op de foto ben ik van een passievrucht aan ´t smullen! Zó groot! En voor de rest nemen we de gewoontes van de mensen hier een beetje aan, jugar y estar tranquilo!!

Als we te horen krijgen dat Cas als een pijl uit een boog richting Peru gaat snellen, schieten we in actie om nog snel wat natuurwonderen mee te pikken in Venezuela.

Onze eerste stop is Salto Angel, de hoogste waterval ter wereld! De waterval lijkt wel een vertraagde film, de omgeving intrigeert door de hoekige tepuis (overgebleven bergen van sterk gesteente die honderden meters pal verticaal omhoog steken in het landschap) en ´s avonds smullen we heerlijk gebraden kippekes tussen de vuurvliegen. ´s Nachts oefenen we, na trein-, tram-, bus-, of vliegtuigslapen de nieuwe discipline van hangmatslapen (categorie witte band voor halfspaanskundigen).


In ´t regenwoud zitten heerlijke watervallen-om-achterdoor-te-stappen verstopt (tenminste als je gehoor niet meer zo goed is, want dat is geen klateren meer, meneer!). Om hier weg te geraken, moeten we een klein 4-zit vliegtuigje in dat ons een aantal extra spannende uurtjes bezorgt. We moeten een half uur wachten voor het geland is, want meneer de piloot vindt de landingsbaan niet door de tropische regenbui. Randopmerking: er werkte niets van ´t dashboard, de brandstofwijzer stond op nul, señor piloto had een flinke zenuwtrek (nekwervels laten kraken, wat niet echt bijdroeg om ons op ons gemak te stellen), we palaverden tussen de tepuis, tropische regenbuien en luchtzakken door, en het mooie tropische bos onder ons werd alleen verstoord door een wegroestend wrakje van een, mmhm gelijkaardig vliegerke. Als kers op de taart landde ie op ´t laatst dan nog netjes naast de landingsbaan. Wij ´s avonds een goei pintje gedronken op ons ´behouden´vlucht :-)!

In Santa Elena deden we de 5-daagse Roraima trekking, een prachtige wandeling die ons tot op de hoogste tepui bracht. We hadden een enorm leutige groep, het landschap was onwaarschijnlijk (niet moeilijk dat hier Jurassic Park is opgenomen!) en de plantengroei was om van te snoepen: verschillende klimaatzones, een aparte evolutielanschap boven op de tepui en reuze-orchideeën! Spijtig genoeg werd na de trekking onze camera gestolen zodat iedereen die benieuwd is, zelf een keertje zal moeten gaan zien...

De laatste dagen zijn we wat gaan bekomen op Los Roques, een archipel zoals in de boekskes, met dash-witte stranden, onbewoonde eilandjes en azuurblauwe zee. Na drie dagen verfrommelen in de zee, wegens veel snorkellol, zijn we de Cas tegemoet gevlogen.

Venezuela was voor ons een totaal nieuwe ervaring, met zowel plus- als minkanten. De prachtige natuur versus de gestagneerde maatschappij, vriendelijke mensen versus een grote kans om overvallen te worden, de enorme natuurlijke rijkdom versus driekwart van de bevolking die in armoede leeft... D´er is veel werk aan de winkel in Venezuela!