donderdag 7 juni 2007

Maleisie-Borneo

Na wat vertwijfeling beslissen we om-eens geland in de indrukwekkende luchthaven van Kuala Lumpur- direct de oversteek te maken naar Borneo. Daar weten we het minste van en dat klinkt dus best spannend! We arriveren in de kattenstad, Kuching, een chique Knokke aan een stroom (eu, nee, dus niet aan de zee-vraag ons niet waarom dat het zo'n chique badplaats is, we zijn er nog steeds niet uit wijs geraakt). Wel eens fijn om een versgeperst wortelsapje te bemachtigen, maar te duur voor ons, dus reppen we ons naar de Nationale Parken in de buurt.
Ha, echte luxe, ha verademing! Beter dan in de kuuroorden van de stad worden we hier voorzien van alle goeds dat er te beleven valt: tropische bossen leveren frisse lucht, flinke regens doen meer deugd dan de stortdouche in de sauna, klaterende beekjes geven natuurlijke spa's en meest van al: het tropische bos dient de ene verrassing na de andere voor ons op!

Na een bangelijke speurtocht botsen we op een rafflesia, een rode mega-bloem! Waauw! Boven de talrijke beekjes fladdert er vanalles dat de moeite waard is: felgekleurde libellen en reuze vlinders (tjoep, ze fladderen inderdaad dus zijn we reuze-blij met ons digitaal fototoestel! Die ene goeie foto is het resultaat van veel foto's met vlinder-zonder-kop, vlinder-zonder-achterkant, foto-zonder-vlinder :-)!). Cis verbroedert met de Sus barbarendis, een stel apen breekt de vliegenraam van onze kamer open en gaat aan de haal met onze koeken, we belanden op een paradijslijke plaats midden van de bossen, zien neusapen (best te omschrijven als mensen met een jasje aan en een dikke bierbuik)... Tine hoopt alvast nooit te reincarneren als neusaap, want als deze gekke creaturen iets zoets eten hebben ze grote kans gewoon te ontploffen (kwestie van de verkeerde bacterien in het verteringsstelsel te hebben)!
We lopen zomaar op de telefoonkabel naar de hemel maar vinden spijtig genoeg de hoorn niet, lopen een beetje schrikkerig de nachtwandeling in en vergeten onze schrik op slag als we fluorescerende paddestoelen in 't vizier krijgen. Nog zo'n reuze moment beleven we tijdens de nachtelijke strandwandeling. Al gaan er verhalen over krokodillen en verdwenen kinders, we krijgen een ranger toch zo gek om ons de "lichtende golven" te tonen waar ooit over gerept werd in de kandidaturen biologie. We weten niet wat te verwachten, en uiteindelijk haalt de natuur het weer van ons verbeeldingsvermogen. Het enige wat je moet doen is flink stappen in de golven, en onder je voeten lichten honderden sterrentjes op! We voelen ons kids met het hoofd in de wolken en met de voeten in de melkweg, erg content en uitgelaten :-).

Op Borneo bruist Moedertje Natuur erop los, de takken lopen in 't rond, de spinnen zijn extra griezelig, de baby-apen lijken uit Star Wars te komen, de planten smikkelen vliegen en de bomen duwen elkaar weg. Het is net ietsje anders dan we gewoon zijn, en heerlijk intrigerend!

De tijd vliegt hier als gek, en we missen de mogelijkheid om gaan te duiken. Soit, dat voegen we dan maar bij onze hopelijk-nog-ooit-te-doen-lijst. Per toeval lopen we op een zalig plaatske waar je kan logeren bij Malay thuis. De heer des huizes is een super gastheer, we lachen heel wat af met zijn madam en we komen op adem op hun teras met vuurvliegen. Heerlijk.

Op onze laatste dagen in Maleisie verkennen we de hoofdstad, imposant modern! Na veel zoeken (allez nu, hoe kan dat nu?) vinden we roti pisang en met dat als afsluitertje vertrekken we naar Australie!